ให้ความรู้เกี่ยวกับลูกสำหรับพ่อแม่

- เครื่องปรับอากาศ
- อาหารค่ำพร้อมหน้า

- จะปลอบขวัญทารกร้องไห้อย่างไรดี
- ความอึดอัดในใจพ่อ
- หลีกเลี่ยงคนเมาเหล้าขับรถ
- เมื่อก๊อกน้ำรั่วหรือหยด
- ขับรถตอนกลางคืน

บันทึกคุณแม่

โดยคุณแม่น้องพีค

วันเด็กของพีค

วันอาทิตย์ที่ 14 มกราคม พ.ศ. 2544
พีคอายุ 1 ปี 3 เดือน 22 วัน

เมื่อวานนี้เป็นวันเสาร์ที่สองของเดือนมกราคม ซึ่งถือว่าเป็น วันเด็ก ปีนี้เป็นปีที่ 2 แล้วซินะที่พีคได้ร่วมฉลองวันเด็กไป กับเด็กๆ ไทยทั่วประเทศ

ปีที่แล้วแม่จำได้ว่า พีคยังเล็กมากๆ แค่ 3 เดือน กับ 16 วัน แม่ไม่ลืมที่จะบอกลูกว่า วันนี้วันเด็กนะครับ พีคมองหน้าแม่ งงๆ

ปีนี้พีคโตขึ้นมา 1 ปี ตอนเช้าพวกเราก็ยังคิดกันไม่ออกว่าจะ พาพีคไปเที่ยวที่ไหน ไปดูอะไรดี คนคงเยอะแยะไปหมด

พีคคงไม่ค่อยจะเข้าใจว่าวันนี้เป็นวันเด็ก เอาล่ะ! ไปเดินห้างสรรพสินค้าข้างๆ บ้านก็แล้วกัน ชักชวนคุณตา คุณยาย ไปฉลองวันเด็กด้วยกัน

ปรากฏว่าที่ห้างฯ มีงานวันเด็ก พีคไปรับของแจกมามากมาย ที่ถูกใจพ่อ แม่ก็เป็นผ้าอ้อม สำเร็จรูป ได้มา 4-5 แผ่น นอกจากนั้นก็จะเป็นนมกล่อง ซึ่งพีคยังดื่มไม่ได้หรอกครับ รอให้ โตอีกหน่อย คุณตาก็ต้องรับหน้าที่ดื่มนมเด็กแทนพีคไปก่อน มีสมุด ไม้บรรทัด ดินสอ ขนม ขบเคี้ยว ก็คงต้องเป็นของผู้ใหญ่ไปก่อน แม่ยังไปเล่นเกมส์แทนพีค ได้รางวัลเป็นของแจก ขนม นม เล็กๆ น้อยๆ เล่นไปได้ไม่เท่าไหร่เพราะอากาศร้อนมาก เด็กๆ ก็แยะ แม่ไม่อยาก ไปแย่งเด็กเล่น อายเค้าน่ะ! (แต่ก็เล่นไปตั้ง 6 เกมส์) เห็นเจ้าหน้าที่บอกว่าเล่นได้ทุกคน แม่ต้องคอยบอกว่าเล่นแทนลูก!

ระหว่างเดินในห้างฯ มีตัวการ์ตูนเดินมาทักทายพีคหลายตัว พร้อมทั้งแจกขนม พีค shakehands กับทุกตัว มีหมีพู สุนัขจิ้งจอก เพนกวิน ฯลฯ คุณตาชมพีคว่าเก่งไม่กลัวเลย ช่วงเปิดเวทีการแสดง มีการเปิดเพลงให้เด็กขึ้นไปเดินบนเวที พ่ออุ้มพีคขึ้นไปยืน พีคเก้ๆ กังๆ แล้วก็กอดคอพ่อ ให้พ่อพาลงจากเวที พีคไม่คุ้นกับเสียงดังๆ ที่ออกมาจากลำโพง ก็บ้านเราเงียบกันมาก ไม่เปิดเพลงดังๆ ตูมตามแบบนี้ ตอนเราเดินลงมาจากห้างฯ เห็นเด็กผู้ชายอายุประมาณ 5-6 ขวบ ร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่ที่ประชาสัมพันธ์ของห้างฯ โดยมีครอบครัวหนึ่งมีพ่อ แม่ ลูก นำมาส่งและอยู่เป็นเพื่อนเด็ก แม่เห็นแล้วสงสารเด็กผู้ชายคนนั้นจับใจ ที่พลัดหลงกับพ่อ แม่ เหตุการณ์ไม่น่าจะเกิดกับเด็กคนไหนเลยในโลกนี้ แม่ต้องหันกลับไปดูเด็กอีก 1 รอบด้วยความเป็นห่วง เด็กน้อยร้องไห้ไม่ยอมหยุด ทั้งๆ ที่มีพ่อของครอบครัวผู้ใจดีนำมา ส่งคอยปลอบใจอยู่ข้างๆ ในใจก็คิดว่าขอให้พ่อแม่ของเด็กน้อยมารับเขาไปเร็วๆ เถอะ อย่าให้ต้องร้องไห้อย่างนี้เลย

สักครู่แม่ได้ยินประชาสัมพันธ์ประกาศเด็กหายเลย พ่อมองหน้าพีคแล้วก็พูดขึ้นมาว่า "โตขึ้นห้ามหายนะลูก พ่อต้องตายแน่ๆ เลย" พ่อพีคตามหลังมาแล้วเล่าว่า แม่ลูกสอง คนเจอกันแล้ว กอดกันร้องไห้โฮเลย พวกเราโล่งอกวันเด็กเป็นวันของเด็กแท้ๆ เด็กชายคนนี้ไม่น่าต้องร้องไห้เลย คุณตาแนะนำว่าให้เขียน ชื่อ นามสกุลพีคและ พ่อแม่พร้อมทั้งที่อยู่และเบอร์โทรศัพท์ที่ติดต่อได้ใส่กระเป๋าพีคไว้ทุกครั้งที่พาออก นอกบ้าน เรารักลูก เราไม่ประมาท แม่เชื่อว่า แม่ของเด็กชายคนนั้นก็รักลูกมาก และไม่ประมาท แต่บางครั้งคนแยะอาจมีการพลัดหลงกันได้ ตอนนี้ พ่อ แม่ ยังต้อง อุ้มพีค และตามติดพีคเวลาพีคเดิน คอยประคองและคอยจูงพีคทุกฝีก้าว เพราะพีค เพ่งเดินได้ไม่นาน อีกสักหน่อยพอเดินเองได้ วิ่งได้ อยากเดินไปดูโน่นดูนี่เอง พ่อ แม่คงต้องทำตามคุณตาแนะนำ กันไว้ดีกว่าแก้ครับ ห้ามหายนะลูกห้ามหาย พ่อ แม่รักลูกปานดวงใจ

มุมการกุศล : Charity area

Contact Webmaster

maeaom@hotmail.com