ให้ความรู้เกี่ยวกับลูกสำหรับพ่อแม่

visit our sponsor

- เครื่องปรับอากาศ

- ขับรถตอนกลางคืน

บันทึกคุณแม่

โดยคุณแม่น้องพีค

พ่อสอนพีค ตอนที่ 1

วันจันทร์ที่ 10 กรกฎาคม 2543
พีคอายุ 9 เดือน 17 วัน

วันนี้แม่ขอเขียนเรื่องพ่อสอนพีค ให้พ่อเป็นพระเอกบ้าง หรืออาจเป็นตัวร้ายเพราะแม่แอบนินทา เดี๋ยวพ่อจะน้อยใจเพราะแม่เล่าแต่เรื่องแม่กับพีค คุณตากับพีค คุณยายกับพีคและป้ามันกับพีค

พ่อทำงานหนักงานยุ่งมากทุกวันแม้แต่วันเสาร์และวันอาทิตย์ วันธรรมดาจะกลับบ้านประมาณ 2 ทุ่มกว่าๆ เป็นบางวัน ซึ่งพีคหลับแล้วครับ ถ้าโชคดีหน่อยพีคนอนกลางวันนาน พีคจะอยู่ถึง 3 ทุ่ม พ่อก็ได้อุ้มพีค ทักทาย กอดหอมแก้ม พีคจะดีใจมากเมื่อพบหน้าพ่อ บางวันพ่อกลับเร็วประมาณ 5 - 6 โมงเย็น แม่สบายหน่อยเพราะพ่อมารับแม่ที่ทำงานเพื่อกลับบ้านพร้อมกัน ไม่อย่างนั้นก็ต้องหิ้วกระติกนมกลับบ้านเอง

วันเสาร์วันอาทิตย์ พ่อไปหารายได้พิเศษช่วงบ่ายๆ เย็นๆ เวลาพ่อจะออกไปทำงานพ่อจะบอก พีคว่า "พ่อไปทำงานหาเงินซื้อ Huggies นะลูก อยู่บ้านกับแม่ดีๆ เดี๋ยวพ่อก็กลับมา" พ่อแม่ของบ้านอื่นอาจต้องพูดว่า "ไปทำงานหาเงินซื้อนม" เรายังไม่ต้องหาเงินซื้อนมเพราะพีคจุ๊บๆ นมแม่ ไชไย!

ถึงแม้พ่อจะมีเวลาอยู่กับพีคน้อยกว่าแม่แต่เวลาพ่ออยู่บ้าน พ่อก็อุ้มพีคมากกว่าแม่ซะอีก เพราะแม่ต้องเตรียมอาหารให้พีค เตรียมเสื้อผ้าของใช้ เตรียมน้ำอาบฯลฯ เมื่อพ่อแม่อยู่บ้าน เราจะรบกวนคุณตาคุณยายน้อยที่สุด เพราะเกรงใจท่านที่เลี้ยงพีคมาตลอดวัน ตลอดอาทิตย์ ดังนั้นพีคกับพ่อจะอยู่ด้วยกันตลอด ตื่นเช้ามาพ่อจะบอกพีคว่า "ปิดไฟนะลูกนะ" ปิดแอร์นะลูกนะ" แล้วก็เดินไปปิดไฟ ปิดแอร์ให้พีคดู "เปิดม่านนะลูก" พ่อก็จะไปรูดม่านเปิดให้ห้องเรารับแสงแดดบ้าง "เช้าแล้วสว่างแล้วลูก เราต้องตื่นแต่เช้า เป็นคนขยัน" พีคจะมองหน้าพ่อ ดูท่าทางรับฟัง แต่งงๆ

เมื่อเปิดม่านบางวันจะเห็นนกมาเกาะบนสายไฟ พ่อก็สอนพีคว่านั่นคือนกจิ๊บๆ "พับผ้าห่มหรือยังลูก? ไหนผ้าห่มพีคอยู่ที่ไหน?" พีคค่อยๆ หันไปหาผ้าห่มพีค ไม่น่าเชื่อเลย! เป็นเพราะพ่อสอนพีคพับผ้าห่มตั้งแต่พีคอายุ 1 อาทิตย์ "ผ้าห่มแม่อยู่ที่ไหนลูก?" พีคจะเอื้อมมือไปจับๆ ผ้านวมของแม่ "อันนี้ผ้าห่มพ่อนะ" พ่อพูดสอนพีคและพับผ้าห่มไปพร้อมๆกัน "เอ...เมื่อไหร่พีคจะพับผ้าห่มเป็นน๊า?" แม่ได้ยินพ่อพึมพำ ช่วงแม่เตรียมอาหารเช้าให้พีค พ่อจะพาพีคไปเดินเล่นข้างนอกบ้านสัก 15 นาที ไปเดินรับอากาศตอนเช้า ดูนก ดูต้นไม้ ดอกไม้ ดูเครื่องบิน ดูบัวรดน้ำ ดูหมา ดูรถยนต์ ดูฟ้า ฯลฯ จากนั้นก็จะเปิดประตูใหญ่ ออกไปยืนหน้าบ้าน ดูรถยนต์ที่วิ่งอยู่หน้าปากซอย ห่างไปสัก 50 เมตร พ่อจะคอยชี้ให้ดูรถยนต์ รถมอเตอร์ไซค์ กลับเข้ามาข้างในบ้านพ่อจะพาพีคดูปลา เอาอาหารให้ปลา พีคชอบดูและชอบที่จะล้วงปลา ต้องคอยถอยออกห่างๆอ่างปลา

จากนั้นพ่อจะนั่งเล่นกับพีค พ่อสอนให้พีครู้จักรถยนต์คันเล็กๆ มีล้อมหมุนๆ (Matchbox) ซึ่งเป็นของพ่อเองสมัยพ่อเล็กๆ มีอยู่หลายคัน คุณย่าเก็บไว้อย่างดี คุณปู่ซื้อมาให้พ่อจากต่างประเทศ พีคจะเล่นกระบะหมีพูกับพ่อ บางครั้งขอลงไปอยู่ใน play pen พ่อก็จะสอนให้พีครู้จักเพื่อนๆ พีคใน play pen - ตุ๊กตา Peter พี่วอม (wombat) หมาน้อย แมวน้อย ปลาโลมา เต่าน้อย อูฐส้ม แพนด้า หมีพู กระต่าย ปูน้อย ฯลฯ พีคจำได้ทุกตัว

เวลาอาบน้ำพ่อสอนให้พีครู้จักแหงนหน้าขึ้น ดูไฟฟ้า บางครั้งพ่อจะบอกให้พีคดูฟ้า โดยบอกว่า "วันนี้ฟ้าสีอะไรลูก? ฟ้าสีดำฝนจะตก ฟ้าสีขาวแดดออก" พีคก็จะเงยหน้าขึ้นดูฟ้า เพื่อที่แม่จะได้ล้างสบู่บริเวณคอให้พีค เออ...เข้าท่าดีเหมือนกัน แม่ก็เพิ่งรู้ว่าพ่อสอนพีค สงสัยจะแอบซุ่มสอนกันตอนออกไปเดินเล่นสองต่อสองข้างนอกบ้าน

พ่อสอนพีคอ่านหนังสือเหมือนกันนะ เดี๋ยวจะน้อยหน้าแม่เค้า พีคกับพ่อจะอ่านหนังสือรถยนต์ นอกจากหนังสือดวงใจพ่อแม่ และหนังสือ 4 เล่มที่แม่ซี้อให้พีค พีคพลิกดูรถยนต์ทีละหน้าอย่างสนใจ มีทั้งเล่มเล็กเล่มใหญ่ พ่อจะชี้ให้ดูรถเก๋ง รถกระบะ รถตู้ รถบัส พีคจะทำเสียงอือๆ พอถึงรถยนต์คันโปรดก็จะยิ้ม พีคเพิ่งจะรู้จักรถมอเตอร์ไซด์บรื๋อๆ ชอบเอามือไปจับรูปรถมอเตอร์ไซค์ ดูล้อหมุนๆ เสื้อยืดพ่อมีอยู่ตัวหนึ่งมีตัว H ของ Honda ติดอยู่ที่แขนเสื้อ พ่อสอนพีค ว่า "ฮอนด้าลูกฮอนด้า" พีคจำได้และรู้จักแล้ว เวลาพ่อถามว่า "ฮอนด้าอยู่ที่ไหนลูก?" พีคจะพยายามมองหาจนเจอ และยิ้มอย่างพอใจ

พ่อมีไฝเม็ดโตอยู่บริเวณหน้าหูด้านซ้าย เวลาพ่อบอกว่า "ไฝลูกไฝ" พีคจะเงยหน้ามองดูไฟบนเพดาน สงสัยจะแยกเสียงไฟกับไฝ ยังไม่ออก แม่ต้องพูดย้ำแล้วย้ำอีก "ไฝลูกไฝ ไม่ใช่ไฟ" พ่อจะจับมือพีคลูบหน้าพ่อแล้วถามว่า "วันนี้ พ่อมีหนวดไม๊ ? หนวด หนวด หนวด...." พีคจะจั๊กกะจี้ แล้วยิ้ม พ่อสอนให้พีครู้จัก หู จมูก ปาก ตา ผม สอนให้อ้าปาก พีครู้จักหู ตัวเองแล้ว เอามือไปจับได้เมื่อบอก จมูกตัวเองยังจับไม่ถูก แต่จับจมูกเจ้าตุ๊กตา Peter และจมูกแม่ได้ตั้งนานแล้ว ปาก และตา ยังไม่ค่อยรู้จักเท่าไหร่ เอามือจับไม่ค่อยจะถูก ผมพอเข้าใจบ้าง ยกมือขึ้นไปแตะหัว เวลาพีคทำได้พ่อจะบอกว่า "เก่งมากเลยครับพีคครับ ทุกคนปรบมือแบะๆ ให้พีคหน่อยครับ" คุณตา คุณยาย ป้ามัน และแม่จะปรบมือแบะๆ ให้พีค พีคจะยิ้ม เหมือนกับว่าภูมิใจในตัวเองอยู่ลึกๆ และดูเหมือนจะอยากบอกว่า "อีกไม่นานหรอกครับพ่อครับพีคจะสอนพ่อบ้าง..." ค่อยๆ สอนกันไป เล่นกันไป หล่อหลอมแต่สิ่งที่ดีงามให้ลูก สมองน้อยๆ ของพีคเริ่มที่จะรับรู้สิ่งต่างๆ ได้มาก... มากขึ้นทุกๆ วัน จนคุณตา คุณยาย พ่อ แม่ ปลื้มใจในพัฒนาการของพีค

visit our sponsor

Contact Webmaster

maeaom@hotmail.com