ให้ความรู้เกี่ยวกับลูกสำหรับพ่อแม่

โดย พระธรรมโกศาจารย์ (ปัญญานันทภิกขุ)

*ถ้าจิตใจพ่อแม่เป็นธรรม ลูกก็จะเป็นธรรม
ถ้าจิตใจพ่อแม่เป็นอกุศล ลูกก็จะมีจิตใจเป็นอกุศล
ฉะนั้นเมื่อเราจะมีลูก ก็ต้องให้มีโดยธรรม
ให้เขาออกมาจากธรรมะ มีจิตใจดีงามมาตั้งแต่เริ่มต้น
พ่อแม่จะต้องประพฤติธรรมเป็นตัวอย่างแก่ลูกตลอดเวลา
เลี้ยงลูกให้ดีทั้งกาย ทั้งใจ
และเราต้องเสียสละสิ่งไม่ดีไม่งาม ไม่ทำให้ลูกเห็น

*เมื่อเราได้รับความทุกข์ ความเดือดร้อน
ผู้ที่ช่วยเราเป็นคนแรก ก็คือพ่อแม่ของเรา
พ่อกับแม่นั้น แม่แหละมาก่อน
แม่วิตกกังวลกับลูกมากกว่าพ่อ เอาใจใส่มากเป็นพิเศษ
ถ้าเกิดเหตุเภทภัยอะไรขึ้น แม่ต้องนึกถึงลูกก่อน
แล้วเข้าไปอุ้มลูกไว้ทันที

*น้ำใจที่รักเราอย่างแท้จริง
ช่วยเหลือเราอย่างแท้จริงนั้น
จะหาได้จากหญิงคนใด นอกจากแม่ของเราเท่านั้นเอง
แม้เราจะเติบโตขึ้นมีคนรักเรา
แต่ก็รักไม่เหมือนแม่รักเราหรอก มันรักคนละแบบ
แม่รักเรานี่ รักอย่างแท้จริง

*ถ้าคุณแม่คุณพ่อเรายังมีชีวิตอยู่
เราจะต้องตอบแทนท่านด้วยการเลี้ยงท่าน
รักษาท่านเวลาเจ็บไข้ได้ป่วย
ช่วยทำกิจการงานให้แก่ท่าน
เมื่อท่านต้องการอะไร ต้องหาสิ่งนั้นมาให้ท่านบ้าง
ให้ท่านได้รับประโยชน์สมตามความตั้งใจ
เอาใจใส่ดูแลในเรื่องการกินการอยู่ทุกประการให้เรียบร้อย
ให้เหมือนกับเมื่อเราเล็กๆ
คุณแม่เลี้ยงเราอย่างไร คุณพ่อดูแลเราอย่างไร
เราก็ทำอย่างนั้นกับท่านอีกทีหนึ่ง

*คนที่หมั่นระลึกถึงบุญคุณของพ่อแม่จะไม่ทำชั่วเป็นอันขาด
ทำไมจึงทำชั่วไม่ได้ เพราะเรารักแม่มากเหลือเกิน
คนรักแม่นี่ทำชั่วไม่ได้
เพราะกลัวแม่จะเดือดร้อนใจ กลัวแม่จะเป็นทุกข์
เขาจึงไม่กระทำความชั่ว ความเสียหาย
อันนี้ก็คือความกตัญญูกตเวทีต่อมารดาผู้บังเกิดเกล้า
เป็นเกราะเพชร 7 ชั้นกันภัยก็ว่าได้
ไม่ให้เราตกไปสู่อบาย ไม่ให้เราเป็นคนชั่วคนร้าย
เพราะความรักที่มีต่อคุณแม่นี่มันขวางทาง
ไม่ให้เราคิดผิดได้เป็นอันขาด….