ให้ความรู้เกี่ยวกับลูกสำหรับพ่อแม่

visit our sponsor

- เครื่องปรับอากาศ
- อาหารค่ำพร้อมหน้า

- ความอึดอัดในใจพ่อ
- หลีกเลี่ยงคนเมาเหล้าขับรถ
- เมื่อก๊อกน้ำรั่วหรือหยด
- ขับรถตอนกลางคืน

มุมโรแมนติค

Activity in July 00

"ความรักของนักธรณีวิทยา"

สวัสดีค่ะ
ได้อ่านความรักแบบน่ารัก ๆ ของคุณแม่อ้อมกับคุณพ่ออ้อมแล้ว ก็เลยอยากเขียนความรักแบบซาบซึ้งมาเล่าสู่กันฟังบ้างค่ะ

ดิฉันกับสามีเรียนอยู่ภาควิชาธรณีวิทยา มหาวิทยาลัย เชียงใหม่ เหมือนกันแต่ทว่าเรียนกันคนละรุ่นจึงไม่ ค่อยได้พบปะพูดคุยกันมากนักหรอกค่ะเรื่องราวมา เกิดขึ้นจริง ๆ....ก็ตอนที่หลังจากเราเรียนจบแล้วก็ ให้บังเอิญมาเจอะกันอีกในที่ทำงานเดียวกันแบบมิ ได้นัดหมาย ดิฉันเปลี่ยนงานใหม่โดยเข้ามาทำงาน ในเหมืองถ่านหินแห่งหนึ่งในประเทศลาว (สปป.ลาว)

เมื่อเดินทางมาถึงเหมืองจึงมาพบกับว่าที่สามีในอนาคต คนนี้แหละค่ะตอนนั้นเหมืองแห่งนี้ยังอยู่ในระหว่างเริ่ม ต้นการสำรวจประเมินปริมาณสำรองถ่านหินสภาพความ เป็นอยู่อันแร้นแค้น ไม่มีไฟฟ้า ไม่มีน้ำประปามีถนนลูก รังที่เพิงเริ่มตัดทางเข้าไป อีกทั้งยังขาดแคลนปัจจัยสี่อีก ด้วยเราทุกคนที่เป็นพนักงานคนไทยจะต้องทำงานใน เหมือง 3 เดือนโดยไม่มีวันหยุดและออกมาพักผ่อนใน ไทยได้ 15 วัน ดังนั้นเราก็ต้องเจอกันเกือบตลอด 24 ชม. เป็นเวลา 3 เดือนเต็มเลยทีเดียว

และด้วยความยากลำบากดังกล่าว ทำให้เราต้องคอยดูแลช่วยเหลือกันและกัน เป็นอย่างมาก อีกทั้งในตอนนั้นที่พักก็ยังไม่เพียงพอ ดังนั้นนักธรณีทุกคนจึงต้องรวมอยู่บ้านเดียวกัน ตอนนั้นมีนักธรณีทั้งหมด 5 คน เป็นชาย 4 หญิง 1 โดยที่ดิฉันย่อมได้สิทธิเหมาห้องที่ดีที่สุด (คือมิดชิดที่สุด) ไปคนเดียว 1 ห้อง ดังนั้นเราก็แทบจะทำงาน กิน นอน ด้วยกันเลยก็ว่าได้

ต่อมาเมื่อมีการสร้างที่พักใหม่ขึ้น ก็เลยมีการแบ่งสันปันส่วนกันใหม่ โดยแบ่งเป็นหลังละ 2 คน และดิฉันกับสามีก็ได้อยู่หลังเดียวกัน จะว่าไปเราก็เหมือนกับจะได้ใช้ชีวิตคู่ด้วยกันเลยทีเดียว เพียงแต่นอนคนละห้องเท่านั้นเอง

สิ่งที่ทำให้ดิฉันประทับใจมากที่สุดในตอนนั้นก็คือ ช่วงฤดูฝนที่นั่น ฝนจะตกตลอดทั้งวัน เส้นทางที่เราจะต้องเดินทางไปยัง Rig Site คือจุดที่นำเครื่องเจาะไปลงนั้นก็เต็มไปด้วยความลำบาก เนื่องจากต้องขึ้นเขาลงห้วยและถนนเป็นดินเหนียวที่ลื่นมาก แม้ว่าจะเป็นรถ 4WD ที่ติดโซ่คู่ทั้ง 4 ล้อ ก็ไม่สามารถฝ่าฟันไปได้ง่าย ๆ เราจะมีรถประจำสำหรับนักธรณีไว้ใช้งานอยู่ 1 คัน ดังนั้นเวลาที่นักธรณีแต่ละคนจะไปทำงานตาม Site ต่าง ๆ ก็ต้องผลัดกันรับผลัดกันส่ง

และบังเอิญช่วงนั้นเหลือนักธรณีวิทยาเพียง 2 คน คือดิฉันกับสามี ส่วนคนอื่นนั้นกลับเมืองไทยกันหมด สามีก็พาดิฉันไปส่งที่ Site ซึ่งอยู่บนเขาสูงมาก ส่วนตัวสามีก็ต้องไปที่ site อื่นต่อ โดยตกลงกันว่า.... เขาจะมารับดิฉันก่อนเที่ยงเพื่อไปให้ทันรับประทานอาหารที่โรงครัว แต่เนื่องจากวันนั้นฝนตกหนักมากจนรถไม่สามารถจะขึ้นได้ ก็ต้องรอให้ฝนหยุดสักพักก่อน ดังนั้นในวันนั้นกว่าเขาจะมารับดิฉันก็เกือบ 3 โมงแล้ว ก็เลยอดข้าวไปหนึ่งมื้อ ต่อมามีพี่ที่สนิทสนมกับเราทั้งคู่มาเล่าให้ฟังว่า วันนั้นเขาก็ไม่ทานข้าวเหมือนกัน พี่เขาเลยถามว่าทำไม สามีดิฉันเขาก็บอกว่า "ถ้าดิฉันไม้ได้ทานเขาก็ไม่ทานเหมือนกัน" พอดิฉันได้ยินก็รู้สึกตื้นตันใจมากทีเดียว

แล้วมีอยู่วันหนึ่งที่งานเยอะมาก ดิฉันจึงต้องรีบทำงานจนค่ำ เลยไม่ได้ลงไปทานข้าวเย็น ซึ่งโรงครัวที่นี่จะให้ทานข้าวเย็นได้ตั้งแต่ 5 โมงเย็น และปิดโรงครัวตอน 2 ทุ่ม ใครไม่ลงไปก็อด (จริง ๆ กับข้าวมันก็หมดตั้งแต่หกโมงเย็นแล้วล่ะ) สามีดิฉันเขาก็ลงไปที่โรงครัวโดยที่ดิฉันไม่รู้ แล้วก็กลับขึ้นมาพร้อมกับข้าวไข่เจียวร้อน ๆ 1 จาน ตอนนั้นดิฉันประทับใจซะจนพูดไม่ถูกเลยล่ะ

วันต่อมาสามีดิฉันอยู่ที่ Site ดิฉันอยู่ที่ Office และรับหน้าที่ไปรับเขากลับมาทานข้าวเที่ยง แต่ฝนก็ตกหนักอีกเช่นเคย แล้วรถก็เสีย ดิฉันก็เลยตัดสินใจชวนผู้ช่วยอีกคนหิ้วปิ่นโตขึ้นเขาไปส่งให้ได้ ตั้งแต่นั้นมาเราต่างก็ถ้อยทีถ้อยอาศัยกันมาโดยตลอด บรรยากาศที่เงียบเชียบแต่งดงาม ความลำบากกายแต่นำมาซึ่งความสุขทางใจและการเรียนรู้ซึ่งกันและกัน ก็ทำให้เราได้ใช้ชีวิตคู่ร่วมกันมาจนทุกวันนี้ โดยมีพยานรักตัวน้อย ๆ ขนาด 1 ขวบครึ่ง และกำลังจะมีพยานรักน้อย ๆ เพิ่มอีก 1 คนในเดือนหน้านี้ด้วยค่ะ
คุณแม่มานี

อ่านคู่โรแมนติคคู่อื่นบ้างนะคะ
คู่ของคุณแม่น้องฟิล
คู่ของคุณแม่ฟ้าใส
naruphon

visit our sponsor

Contact Webmaster

maeaom@hotmail.com